چه بگویم ؟     (حقوقی، ادبی و اجتماعی)

بهاریه ها- بخش چهارم

سنایی

یاد آوری: در بخش چهارم بهاریه ها، شعرهایی منتخب از حکیم ابوالمجد مجدود بن آدم سنائی غزنوی ، تقدیم خوانندگان وبلاگ می شود. اشعار آمده، همگی از چاپ سوم دیوان سنائی غزنوی، به تصحیح استاد مدرس رضوی، گزینش شده که از سوی انتشارات کتابخانه سنائی در سال 1362 انتشار یافته است و مطالب آمده میان دو کمان در آخر هر شعر، اشاره به صفحه همان کتاب دارد.

*** *** ***

آراست جهان دار دگرباره جهان را چو خلد برین کرد، زمین را و زمان را

فرمود که تا چرخ یکی دور دگر کرد خورشید بپیمـــــــود مسیــــر دوران را

ایدون که بیاراست مر این پیر خرف را کاید حسد از تازگیش تازه جوان را

هر روز جهان خوشتر از آنست چو هر شب رضوان بگشاید همه درهای جنان را

گویی که هوا غالیه آمیخت به خروار پر کرد از آن غالیه‌ها غالیه‌دان را

گنجی که به هر کنج نهان بود ز قارون از خاک برآورد مر آن گنج نهان را

لطفاً برای خواندن بقیه شعرها به ادامه مطلب بروید.

بهاریه (بخش سوم)

خیّام

یاد آوری: در بخش سوم بهاریه ها، بیست رباعی منتخب از دانشمند و فیلسوف و شاعر بزرگ نشابوری، حکیم عمر خیام تقدیم خوانندگان وبلاگ می شود. رباعیات آمده، همگی از چاپ دوم کتاب رباعیات خیام به تصحیح و تحشیه استادان و شادروان: محمد علی فروغی و دکتر قاسم غنی (به اهتمام ع. جربزه دار) گزینش شده که از سوی انتشارات اساطیر در سال 1373انتشار یافته است و مطالب آمده میان دو کمان در آخر هر رباعی، اشاره به صفحه همان کتاب دارد.

ابرآمد و باز بر سر سبزه گریست بی بادهٔ گلــرنگ نمی‌باید زیست

این سبزه که امروز تماشاگه ماست تا سبزهٔ خاک ما تماشاگه کیست (52)

لطفاً برای خواندن بقیه شعرها به ادامه مطلب بروید.

بهاریه ها (بخش دوم)

رودکی

یادآوری: در بخش دوم بهاریه ها، ابیاتی منتخب از استاد سخن رودکی تقدیم خوانندگان وبلاگ می شود. ابیات آمده، همگی از چاپ سوم کتاب محیط زندگی و احوال و اشعار رودکی، تالیف: استاد سعید نفیسی، گزینش شده است که از سوی انتشارات امیر کبیر در سال 1360 انتشار یافته است و مطالب آمده میان دو کمان در آخر شعرها، اشاره به صفحه همان کتاب دارد. و همچنین واژه های سخت، معنا شده است. (برخی معانی، از حواشی کتاب دیوان شعر رودکی، دکتر جعفر شعار ، نشر قطره ، چاپ سوم ، 1382 نقل شده است)

*** *** ***

آمد بهار خرّم با رنگ و بوی طیب با صد هزار نزهت و آرایش عجیب

شاید که مرد پیر بدین گه شود جوان گیتی بدیل یافت شباب از پی مشیب

چرخ بزرگوار یکی لشکری بکرد لشکرش ابر تیره و باد صبا نقیب

نفاط برق روشن و تندرش طبل زن دیدم هزار خیل و ندیدم چنین مهیب

لطفاً برای خواندن بقیه شعرها به ادامه مطلب بروید.

بهاریه ها- (بخش نخست)

فردوسی

یادآوری: در نظر داریم اشعاری از شاعران و گویندگان فارسی زبان، که موضوع آن بهار و نوروز است تقدیم خوانندگان وبلاگ کنیم. در بخش نخست، ابیات آمده، همگی از چاپ اول شاهنامه ی حکیم ابوالقاسم فردوسی، گزینش شده است.کتاب مزبور در دو مجلّد، به اهتمام دکتر توفیق سبحانی و از سوی انتشارات روزنه در سال 1385انتشار یافته است.

حروف و شماره های آمده، در میان دو کمان، در آخر شعرها، اشاره به جلد و صفحه همان کتاب دارد.

*** *** ***

کنون خورد باید می خوشگوار که می‌بوی مشک آید از جویبار

هوا پر خروش و زمین پر ز جوش خُنُک آنک دل شاد دارد به نوش

درم دارد و نُقل و جام نبید سر گوسفندی تواند برید

مرا نیست فرّخ مر آن را که هست ببخشای بر مردم تنگدست

همه بوستان زیر برگ گلست همه کوه پرلاله و سنبلست

لطفاً برای خواندن بقیه شعرها به ادامه مطلب بروید.

نوروز در شاهنامه

نوشته ی محمد مهدی حسنی

همه ساله بخت تو پیروز باد

همه روزگار تو نوروز باد

یکی از منابع در دست که پيدايش و تسميه نوروز را از آن، برمی گیرند، شاهنامه ی حکیم پاکزاد توس است که به نقل از مرحوم دهخدا، وی داستان پدید آمدن نوروز را در زمان پادشاهي جمشيد می داند. فردوسی به نوبه خود این داستان را از خداي نامک و ديگر کتب و رسايل پهلوي برگرفته است. از اين داستان ها برمي آيد که نوروز به معني روز نو و تازه است، يعني روزي که سال نو بدان آغاز می شود:

به فر کياني يکي تخت ساخت چه مايه بدو گوهر اندرنشاخت
که چون خواستي ديو برداشتي ز هامون به گردون برافراشتي
چو خورشيد تابان ميان هوا نشسته بر او شاه فرمانروا
جهان انجمن شد برِ تخت اوي فرومانده از فره بخت اوي

لطفاً برای خواندن بقیه شعرها به ادامه مطلب بروید.

نوروز به روایت جهانگرد فرانسوی ژان شاردن

(آیین نوروز در دوره صفویه)

نوشته و گزینش: محمد مهدی حسنی

سر انگشت قلم زن چون قلم بشکافید

بن اجزای مقالات و سمر بگشایید (خاقانی)

پارسال مقارن با همین روزهای خجسته، در پستی زیر عنوان " نوروز و مهرگان از زبان جاحظ"، بخشی از ترجمه کتاب "تاج" (التاج في اخلاق الملوک) نوشته جاحظ و به پارسی گردانی،حبیب اله نوبخت را آوردیم، تا با این ترتیب آئین و مناسک نوروزی را از زبان غیر ایرانیان ایران دوست بخوانیم به ویژه اینکه خواندن چنین مشهوداتی ما را از اهمیت تاریخی و پیشنه ی نوروز در میان پدرانمان آگاه می سازد. می خواهم اگر عمر فرصتی بدهد، این کار ، در "چه بگویم" من و شما، سنت شود.

منتخب حاضر، برگرفته از جلد دوم کتاب سیاحتنامه شاردن(ص 360 – 367) است که به خامه ی محمد عباسی پارسی شده و به وسیله موسسه مطبوعاتی امیرکبیر در ده مجلّد، به سال 1335 انتشار یافته و اکنون بسیار نایاب و به لحاظ قیمت مادی گران است

لطفاً برای خواندن بقیه نوشته به ادامه مطلب بروید.

تصویر طنز 23 – حاجی فیروز و فیلترشکن

کاریکاتور از: علیرضا پاکدل

برگرفته از ماهنامه طنز و کاریکاتور بچه مشد، سال ششم، شماره 41، اسفند 88 و فروردین 89 – روی جلد (عنوان مطلب "حاجی فیروز و فیلترشکن" از ماست)

متاسفانه برغم گذشت شش سال از هنگام انتشار این ماهنامه ی مشهدی، و فاخر بودن طنز آن، فاقد وب سایت رسمی بوده و جایش در جهان مجازی خالی است. لیکن جمعی از دوستداران این نشریه، وبلاگ :

" بچه مشد "

را راه اندازی کرده اند. به دست اندرکاران هر دو: نشریه و وبلاگ مذکور، خسته نباشید می گویم و ضمن خجسته باد نوروز باستانی به آنان، برای همگی شان تن درستی، بهروزی، نیرو، عزت و حال (همیشه دست به قلم بودن) را آرزو می کنم.

بهاری دیگر در راه است

نوشته ی محمد مهدی حسنی

بهـــــــار آمد و گویـی کــه بـــاد نوروزی

نشــانــده مشک بر اطراف بـــاغ پیروزی

کنـــار جوی چـــو شد سبـز در میان چمن

بیا بگو که چه خواهم من از تو نو روزی (سیف فرغانی)

بهار دیگری در راه است، آدم ها چه بخواهند و چه نخواهند جهان و طبیعت راه خود را می روند.

زادن و مردن، آهنگ اصلی جهان است و بنا بر اصل انسان به عنوان جزئی از کل در این میان، پیرو و تالی است :

لطفاً برای خواندن بقیه مطلب به ادامه مطلب بروید.

داستان "خاج پرست"

نوشته ی منوچهر کلانتری *

میان مردم شهر پیچیده بود که می خواهند روز بیست و هفتم محرم الحرام، خاج پرست نوخاسته ای را محاکمه و محکوم کنند. حیدری ها به تکاپو افتاده و سخت شادمانی می کردند که واقعه ای سرگرم کننده در پیش دارند. یکی شان می گفت من این خاج پرست را دیده ام مردی است با قامتی بلند و تنی ستبر که کلاهی سرخ به شیوه "شازده کج کلاه" یک بری روی موی بلندش گذارده. قبایی از ترمه کشمیری در بر کرده و شالی سرخ به کمر بسته و به تقلید از لوطیان عهد کریم خانی قمه ای بر شالش فرو برده، چشمانش مانند دو کاسه خون بر طبق صورت گردش نشسته. جگر می خواهد نگاه کردن به چشمان بزرگ و ریشه ی این مرد. آدم خطرناکی است که یک تنه حریف صد قمه به دست می شود.

نعمتی ها می گفتند ما هم خاج پرست را دیده ایم . مردی است که نسبت از جوکیان هند می برد. لاغر و سیاه و بلند است. یک لا قبا به تن دارد و خورجینی انباشته از طلسمات به دوش. به زبانی نامفهوم یک ریز، ورد می خواند و به در و دیوار فوت می کند. اگر پِخ کنی به زیر شکمش جابجا از ترس کلّه پا می شود.

لطفاً برای خواندن بقیه داستان به ادامه مطلب بروید.

چارشنبه سوری یا چارشنبه سوزی

نوشته ی محمد مهدی حسنی

ماتمم از حد بشد سوری فرست

در میان ظلمتــــم نوری فرست (عطار)(1)

شادروان پورداود گوید : "آتش افروزی ایرانیان در پیشانی نوروز از آیین دیرین است و همه جشن های باستانی با آتشی که فروغ ایزدی است پیشباز می شود آن چنان که در اوستا آمده، فروردین "جشن نوروز" هنگامی است که فرورهای نیاکان از برای سرکشی بازماندگان از آسمان فرود آیند و ده شبانه روز در خان و مان پیشین خود به سر برند. این ده روز همان آخرین پنج روزاز آخرین ماه سال و پنج روزی است که به سال می افزودند تا سال خورشیدی، درست دارای 365 روز باشد ... شک نیست که افتادن این آتش فروزی به شب آخرین چهارشنبه سال، پس از اسلام است، چه ایرانیان شنبه و آدینه نداشتند و هریک از دوازده ماه نزد آنان بی کم و بیش همان سی روز بود که هر روز آن به نام یکی از ایزدان خوانده می شد. روز چهارشنبه یوم الابارع نزد عرب ها روز شوم و نحسی است. جاحظ در المحاسن و الاضداد آورده : "و الاربعاء یوم ضنک و نحس". شعر منوچهری گویای همین روز تنگی (ضنک) و سختی و شومی است.

چهارشنبه که روز بلاست باده بخور به ساتگینی می خور به عافیت گذرد

لطفاً برای خواندن بقیه نوشته به ادامه مطلب بروید.