چه بگویم ؟     (حقوقی، ادبی و اجتماعی)

      سه شعر تازه از تقی خاوری ( راوی )

کرانه رفتن

شده ست جمله ی مبهم خطوط بود و نبودم

هزار نکتــــه ز هستی ســرودم و نسرودم

چو کودکی که پــرنــده ز چنگ بــاد ربایـد

مثال جملـــه ی مبهم ربــــودم و نـربــــودم

به دود  مزرعه ی غــم به سان بال پریشان

به فکـــر دانه ی قسمت، میـان آتش و دودم

حضور وصل تو آمد چه زود رفت و گمانم

شده ست نقش سرابت خطــوط نقش وجودم

دویـــدن و نرسیــدن در این کرانـه ی رفتن

میـــان باد شده گـــم،  تمام بـــود و نبــــودم

تمام راز جهـــان شد مثــــال قصه ی راوی

ز برگ و باد زمانه، شنــــودم و نشنـــــودم

برای خواندن بقیه شعرها بر ادامه مطلب ( در پایین ) کلیک فرمایید

  گفت و گویی منتشرنشده در باره چک 

 در روزهای  پایانی سال گذشته خبرنگار یکی از خبر گزاری های داخلی،  در باره مسائل و حواشی مربوط به چک گفت و گوی زیر را با این جانب انجام داد. لیکن با گذشت پیش از پنجاه روز تاکنون خبری از انتشار مصاحبه مزبور نشده، چرا؟  دلیلش را نمی دانم، راستش نمی خواهم هم بدانم.

خدا را شکر خودمان تارنمایی داریم که این روزها عدد بازدید کنندگان  روزانه  آن به عدد 2000 می رسد،  بنابراین به کوری چشم فلک ،  مصاحبه مان را خودمان  انتشار می دهیم .  و فکر نکنم ایرادی داشته و نیازی به کسب اجازه آنان باشد. زیرا به هرحال با گذشت این مدت، عرفاً در حکم "لقطه"، "ضالّه" و یا "مجهول المالك" قرار می گیرد و اگر خدای ناکرده بعدها خبرنگار محترم متعرض موضوع شوند به تعداد سوالی که زحمت کشیده و طرح فرموده اند، در باره هر موضوعی که خواستند به همان میزان فی الفور سوال طرح کرده پس شان می دهیم تا به قول مشهدی ها مشغـُلْ ذمِّشان نشویم.

از خوانندگان گرامی به ویژه بازدید کنندگان عادی خود،  که علاقمندند به زبان ساده در باره چک، تعریف آن، پیشینه قانونگذاری نقش اقتصادی و حقوقی اش، محاسن و معایب چک در قبال سایر اسناد تجاری و نکات مهم در طرح دعاوی حقوقی و کیفری آن، فرق ضامن و ظهرنویس، شرایط چک های واجد جنبه کیفری، خصوصی یا عمومی بودن جرم پک بلامحل و تاثیر گذشت دارنده، و نیز نظر ما در باره اینکه " اصولاً چک باید جنبه کیفری داشته باشد یا خیر؟ " و .... بدانند  می خواهیم برای دیدن متن مصاحبه در زیر و بر ادامه مطلب  کلیک فرمایند

  نمونه دادخواست ابطال دستور اجرا

                           آزموده های حقوقی(3)

یادآوری: یکی از همکاران جوان گیلانی با ارسال مکرر ایمیل درخواست نموده تا نمونه دادخواست ابطال دستور اجرا و ابطال چک موضوع اجرائيه آن که مدیر عامل شرکت چک مزبور را با یک امضا از دو امضای مجاز صادر نموده ، آورده شود. چون دادخواست موردنظر در بایگانی دفتر اینجانب موجود بود، آن عیناً و با حذف نام های واقعی تقدیم ایشان و نیز سایر خوانندگان خوب "چه بگویم" می شود:

کلید واژه ها: حقوق تجارت، حقوق مدنی، حقوق ثبت، درخواست ابطال دستور اجرا ، درخواست  قرار توقيف عمليات اجرائي ، ماده 19 قانون صدور چک، کشیدن چک به عنوان نمایندگی، صدور چک شرکتی به صورت ناقص الامضاء (به وسیله یك از دو نماینده  قانونی)،  وظایف مدیر عامل شرکت برای انتشار آگهی تغییرات شرکت، ، اقدامات مدیر عامل پس از عزل، مسئولیت تضامنی شرکت  با اشخاص صادرکننده چک، اثر انتشار و آگاهی تغییرات نسبت به اشخاص ثالث، عمل حقوقی (معامله)  فضولى، قواعد شرعى، رابطه مدیران و شرکت، بطلان (باطل بودن) معامله ، اهلیت خاص معامله، فاقد صفت وكالت شدن، نحوه اداره شرکت، اختیارات اعضای هیات مدیره شرکت و مدیرعامل، موضوع تعدد وکیل، آثار حقوقى عمل وکیلی که  منفرداً  عمل کرده است، تجزیه عقد، در حكم بیع فضولى، معامله شریک غیر ماذون، قانون اصلاح بعضي از مواد قانون ثبت و قانون دفاتر رسمي مصوب 27 شهريور ماه 1322

 برای دیدن نمونه دادخواست بر ادامه مطلب در زیر کلیک فرمایید:

 انجمن فرخ (با نگاه به پیشینه انجمن هاي ادبي خراسان)

نوشته ی رضا افضلی 

اختر از چرخ به زیر آری و پاشی به ورق

گوهر از بحر برون آری و ر یزی به کنار (قائم مقام فراهانی خطاب به فاضل خان گروسی)

 این پست،  تـر نفسی ها و شکرپردازی های  رضا افضلی، شاعر گشاده زبان ،  نویسنده روشن روان و پژوهشگر پرتوان خراسانی، بازنشستة دانشکدة ادبیات دانشگاه فردوسی و عضو هیات علمی پیشین دانشگاه آزاد اسلامی است که در مهرماه 1388 به زیور طبع آراسته شده و مشتمل بر قسمت های مغزدار  از تاریخ ادبیات معاصر ( کنکاش پیشینه انجمن هاي ادبي خراسان به ویژه انجمن فرخ ) و یادکرد ادبا و  اندیشمندان مَعاشِر است. که در چند پست پی در پی، در تارنمای ایشان با نام شعرها و حرف ها  انتشار یافت  و کاری  ارزشمند و ماندگار است، در این نوشته به قول قدما، افضلی هم  دُرّ و گوهر ریخته و هم شکر و قند شکسته.  هم سوسن زبانی و هم شیرین بیانی کرده است. فضلش ازحیث  باز گفت خاطرات افاضل عزیز به خاک رفته، چاشنی دل ساخته و در عین حال دین  به  یاران زنده محفل پرداخته. می دانم بی نیاز از وعظ من، همان حظ ّجانداری که مرا به خواندن همه ی لفظ های گرانبار او تا انجام، رهسپار کرد  شما  را نیز وادار می کند.

برای خواندن نوشته ی انجمن فرخ بر ادامه مطلب کلیک فرمایید:

         تصویر طنز (کاریکاتور حقوقی) 31 –  فکر کرده اینجا سوئیسه!!

 جراید:  در سوئیس هر پنج دقیقه یک سرقت اتومبیل و در هر پنجاه وشش دقیقه یک  کلاهبرداری می شود

   - جناب سروان داشت یک ماشین را سرقت می کرد، فکر کرده اینجا سوئیسه!!

بنقل از مجلّه گل آقا – شماره  پانزدهم  -  سال پنجم ( 23تیر 73 )  - ص 15.                 سایت گل آقا

        محاکات ما و آقا رضا

    منضم به دو یاداشت از رضا مقصودی (مدیر سایت حقوقی راه مقصود) و ما

                                                           در نکوهش نفاق و نمایاندن

داستان این است:  پس از این که پست پیشین (اندر حکایت مهمانی رفتن) را منتشر نمودم از برخی دوستان درخواست کردم تا نظر خود را در باره این سبک نوشتن ادبی بیان کنند. اساتید و دوستان اهل ادب و اندیشه همچون رضا افضلی، محمد تقی ابراهیمی نیا، هاشم جواد زاده، تقی خاوری، رضا دبیری جوان و نیز دوستان حقوقی ذوجنبتین در این باره کتبی و شفاهی نظر خود را گفتند و  در مجموع تشویق کردند و دست بر سرمان کشیدند و همداستان ما شدند.  اما نامه برقی (ایمیل)  گسیل داشته آقا رضا مقصودی مدیر سایت وزین و جان دار حقوقی "راه مقصود" حال و هوای دیگری داشت و به قول خودش شقشقه ای را می مانست که بیرون پرید و ثم قرت = آنگاه فرو رفت (تعبیر از مولا علی «ع» است) .

          مزه ای در جهان نمی بینم                         دهر گویی دهان بیمار است (طالب آملی)

زیبایی و متانت متن،  صداقت در کلام و درد مشترک نهفته در  درون نامه  وادارم کرد تا فی الفور  پاسخ ایشان را بدهم. وقتی درخواست کردم تا اجازه انتشارش داده شود با بزرگواری و تواضعی درخور نبشتند: " از اینکه وجیزه ناقابل حقیر را مطالعه و قابل درج در تارنمای خود دانستید ممنونم . سخنی از سر درد بود که گاهی زخم های کهنه سرباز می کند و به مصداق « هذه شقشقة هدرت » دست به تسوید اوراق می زند. " و بنده را در جرح و تعدیل مطالب شان  آزاد گذاردند.

               لباس طریقت به تقوا بود                           نه در جبّه و دلق خضرا بود

و من ابدا به خود اجازه چنین کاری را ندادم. پس شخصاً مرده بلا و زنده بلای کل متن را که به قصد مکاتبه ی نهانی نگاشته شده و اینک به اشتراک گذارده می شود ، به جان می خرم.

به هرحال این شیوه روشنگری و نقـّادی، و ساز کردن عقل ها و نزدیک کردن دل ها مستحسن است، و ناچیزی همانند ما را همه چیز می کند چه به قول امیر خسرو دهلوی:

        حلیله گــــر به زفتی خون دل رفت                            شود خرمای تر چون با شکر خفت

و مغربی نیز نزدیک به همین مضمون گوید:

        قدر نبات یافت چوب از اثر مصاحبت                  گل چو شود قرین گل گیرد رنگ و بوی او

حال امیدوارم خوانندگان نیز از خواندن این گفت و شنفت همان حظ ما را برند. ضمن این که تعاریف ایشان از نوشته های مان را تنها لطف ایشان و شادبختی خود می دانم و اینکه وقتی بزرگان زیر پا را می نگرند آفرین گفتنشان برای تشویق طالب راه است، همین.

 برای خواندن یاداشت ایشان و پاسخ ما بر ادامه مطلب کلیک فرمایید

             اندر حکایت میهمانی رفتن

                            (هجونامه ای علیه عادات میهمانی ایرانی)

          نوشته ی محمد مهدی حسنی

بمانــــد هجا تــــا قیامت به جا

که شاعر چو رنجد بگوید هجا (فردوسی)

هر چند ما ایرانی ها، به میهمان نوازی مشهوریم و معتقدیم که "میهمان حبیب خداست" ، "میهمان خضاب خانه است" ، "میهمان برکت سفره است"، "میهمان دفع بلای   خانه است". همچنین متون دینی ما را به گرامی داشتن میهمان تشویق می کند چنانکه  پیامبر گرامی (ص) فرماید: "اَلضِّیف یَنْزُل بِرِزقِه و یَرْتَحِلُ بذُنُوبِ اَهْلِ البَیْت " (بحارالانوار ج 75، ص 461) یعنی: میهمان روزی خودش را می آورد. و گناهان اهل خانه را می برد. که ترجمه همین گفتار،  خود دو مثل سایر فارسی شده است.  و همچنین گستره ای از ادبیات حکمی ما در این باره است چنان که اسدی توسی می گوید:

               بُوْد نـــام نیک و سرافراشتن               زِ ناخوانده مهمان نکو داشتن

اما واقعیت این است خُلق میهمانی رفتن و میزبانی کردن ما ایرانیان نیز مانند بسیاری از عادات دیگرمان که چون آب از سرچشمه گِل است، پر ایراد و اشکال دار است در نوشته حاضر، ما با تمسک به امثال سایر و زبانزدها و فرهنگ عامه به ارزیابی و انتقاد از برخی رفتارهای مان در این باره می پردازیم:

برای خواندن بقیه یاداشت بر ادامه مطلب کلیک فرمایید

   لزوم اصلاح ماده ی391 قانون مدنی

  الف – مقدمه :

 پیروان حقوق طبیعی معتقدند علم حقوق، نبایستی جنبش و تحول سایر علوم را داشته باشد. زیرا ایجاد نظم جز به اثبات قوانین ممکن نیست از این منظر، تغییر دانش حقوق، هرچند که به منظور یافتن قواعد معتبر باشد، باز خود نوعی بی نظمی است زیرا ثبات حقوق جزو طبیعت این علم  دانسته می شود.  لیکن بی تردید، پیشرفت علم و تکنولوژی و  تغییر زندگی اقتصادی و مادی جوامع، خود عادات و رسوم اجتماعی را دگرگون می سازد، و گاه  پاره ای از قواعد و قوانین که در شرایط خاص گذشته عادلانه بنظر می رسند، تحمل ناپذیر می شوند و لذا الزاماً نبایستی ثابت باشند بلکه برعکس،  باید قابلیت پیشرفت و تکامل را بر حسب نظام مخصوص خود بیابند.  به دیگر سخن،  تکامل فنی و ماهوی حقوق با ثبات طبیعی آن منافاتی ندارد. زیرا اینگونه اصلاحات برای حفظ مبانی گذشته ضرورت  دارد.

از این رو بایستی گفت که: " ایجاد تعادل بین نیروی اجتماعی که حقوق را بدنبال خود می کشد و طبیعت آرام و سنگین این نظام بر حسب قواعدی انجام می گیرد که می بایست با دقت و توجه کامل به این دو عامل مهم استنباط شود. حکمت و اخلاق و آرمان های فرهنگی و سیاسی و مذهب در کنار تغییر شرایط و نیازهای مادی با هم در حرکت حقوق موثر است و باید در این محاسبه منظور شود." (1)

برای خواندن بقیه یاداشت بر ادامه مطلب کلیک فرمایید

    همان که آقا در محراب گفت

                           نوشته ی محمد مهدی حسنی

 سال ها پیش در یک پرونده کیفری و در مرحله دوم رسیدگی (تجدید نظر خواهی)،  وکالت متهمی را بر عهده گرفتم که در مرحله نخست رسیدگی، به اتهام تصرف عدوانی به جزای نقدی و رفع تصرف محکوم شده بود.  محکمه عالی، وقت رسیدگی تعیین و اصحاب دعوی و وکلای آنها را به جلسه رسیدگی دعوت کرد. در روز موعد اینجانب و موکل،  شادان و راضی از اینکه، رأی بلافاصله تائید نگردیده  و به احتمال فراوان، به دلایل تجدید نظر خواهی ما توجه می شود؛  به جلسه دادگاه وارد شدیم.

رئیس دادگاه که اکنون بازنشسته از همه جا، خانه نشین است.  در ابتدای جلسه گفت: "خواهان و وکیلش زیاد ذوق زده نشوند زیرا تعیین وقت رسیدگی حاضر برای اصلاح ذات البین است و اگر این اتفاق نیفتد رای را تائید می کنیم."  

برای خواندن بقیه یاداشت بر ادامه مطلب کلیک فرمایید

      ما درس سحر در ره میخانه نهادیم

               (نیم نگاهی به وضع وکلا و وکیلان راستین -  پاسخ جناب آقای عرفانیان)

        نوشته ی محمد مهدی حسنی

در پست پیشین یکی از دوستان همشهری که در عین حال خود اهل اندیشه و نوشتن و مدیر تارنمای وزین و پربیننده ی"وبلاگ تخصصی حقوق ایران" هستند پیامی به شرح زیر گذاردند:

"چندی است مخاطبان خاص خود را در انتظار قلم حقوقی خود گذاشته اید .اگر مقدور است ... در باب حقوقی و حرفه وکالتی و امثالهم پستی آپدیت نمایند تا دوستداران این دانش نیز ... استفاده کنند."

همانجا پاسخ و وعده ای دادم: "با تشکر از اظهار لطف جناب عرفانیان و با تاکید بر اینکه خود را در قد و قواره تعریف ایشان نمی بینم . پاسخ مبسوط گلایه ی ایشان و چرایی رفتار م را در پست بعدی خواهم داد.".

پاسخ ایشان و سایر دوستان گله مند، که گاه و بیگاه شوخ مزبور را به چشم این رنجور می آورند،به شرح زیر،  به شرف حضور می رسد:

برای خواندن بقیه یاداشت بر ادامه مطلب کلیک فرمایید